GERÇEK SEVGİ
16.12.2012 | 
Ekleyen : Halil61
Ekleyen : Halil61
GERÇEK SEVGİ
Penceresi Sokaga bakan bir evde yaşayan bir yaşlı nine vardı. Sevimlimi sevimli, sevecenmi sevecen. Her gün penceresinden sokaga bakardı. Yüzünde sevginin, çilenin, hayatın her yönünden gelen kırışıklıklar vardı. Sokaktan geçen okul çocuklarına gülümser, onları çok sevdigini bu gülücüklerle belli ederdi. Bunu gören çocuklarda da yaklaşıp merhabalasıralrdı. Zamanla çok iyi iletişim kurdular. Her gün nine onlara masal anlatıyordu. gerçek anılar hazreti ali savasları, dede korkut masalları anlatıyordu çocuklara. Çocuklar öyle sevmişkerdiki nineyi ona balnene adını vermişlerdi.
Penceresi Sokaga bakan bir evde yaşayan bir yaşlı nine vardı. Sevimlimi sevimli, sevecenmi sevecen. Her gün penceresinden sokaga bakardı. Yüzünde sevginin, çilenin, hayatın her yönünden gelen kırışıklıklar vardı. Sokaktan geçen okul çocuklarına gülümser, onları çok sevdigini bu gülücüklerle belli ederdi. Bunu gören çocuklarda da yaklaşıp merhabalasıralrdı. Zamanla çok iyi iletişim kurdular. Her gün nine onlara masal anlatıyordu. gerçek anılar hazreti ali savasları, dede korkut masalları anlatıyordu çocuklara. Çocuklar öyle sevmişkerdiki nineyi ona balnene adını vermişlerdi.
Her gün okul dönüşü yanına toplanır, balnenenin masal ve hikayelerini dinlerlerdi. Çogu kez balnene belinde sakladıgı akıde şekeri ve çıkolatalardan onlara dagıtır, çocukları mutlu ederdi. Çocuklarda hep bir agızdan " Seni seviyoruz balnene" diye bagırırlardı.
Balnene de onları çok seviyordu. Dünyadaki tek dayanakları biliyordu onları. Çünkü Çocuklar bilmesede balnene yapayalnız bir emekliydi, bu küçüçük evinde. Kendi ihtiyacini karşılayabiliyor, geri kalan vaktını çocuklara ayırıyordu. Onlara masal anlatıyor,gerçek tarıhımızden bahsediyor, çocukların dinledigini ve hafızalarında tuttuklarını görüyor mutlu oluyordu. Onları seviyor, sevildiginide anlıyor ve huzurlu oluyordu.
Bir cuma günüydu, ani ve şiddetli bir baş agrısıyla ne olduysa oldu. balnenenin sol tarafı çalışmaz hale gelmiştı. Ne elini oynatabiliyor nede ayagını kullanabiliyordu. Sokakdan geçen birisinden yardım istemek istedi. Ama dilide dönmüyordu. Ani gelen felç balneneyi bu hale getirmişti.
Okul dönüşü çocuklar yine pencerenin önüne toplanmışlardı. balnene anlatmak istiyor, ama anlatamıyordu. Gözlerinde yaşlarla çocuklara bakıyordu sadece. Çocuklarsa üzülmüş ve üzüntüyle ayrılmışlardı pencerenin önünden.
İkinci gün çocuklar bir iki kişi azalmışlardı. Yine balneneyi ziyaret edip gitmişlerdi. Üçüncü gün daha az ilerleyen günlerde ise çocuklar gelmez olmuşltu. Ama içlerinden bir tane vardı o her gün geliyordu. Adı Oguzhan dı. Balnene zorlukla kalemini eline aldı ve bir beyaz kagida "Oguzhan oglum içeri gelirmisin" diye yazdı. Ne yazık ki kapı kapalıydı. Balnene sadece cami açabildi. Oguzhan sokaga çok yakın olan pencereden içeri girdi.
Balnene bu kez kagida şöyle bir soru yazdı. "Bütün arkadaşların gelmez oldular. Sen neden her gün geliyorsun?" Oguzhanın cevabi şuydu: "Onlar masalları, Tarıhı olayları ve çıkolataları seviyordu. Ben ise seni seviyorum balnene" ve gözlerinden yaşlar süzülüyordu yanaklarına.
Balnene kalemi eline aldı ve kagıta şu cümleleri yazdı: "Sevmek ve sevilmek ne güzel. yanıma yaklaş, sokul bana. Sana sarılmak, sana yaslanmak istiyorum.
Oguzhan yaklaştı balneneye sokuldu. balnenede ona yaslanmıştı. Oguzhandan kalemi kagidi istedi. Kalemi kagidi eline alan balnene kagida şunları yazdı. "Ömrüm boyunca çok sevdim,sevildim. Ama gerçek sevgiyi bilen dar günündene seven Oguzhan na bütün mal varlıgımı bırakıyorum. Sevgiyi bilene helal olsun" imza.
Kagidi Oguzhana verdi. Başını oguzhanın gögsüne yasladı. Gözlerine en derin sevgi ifadeleriyle baktı, gülümsedi ve gözlerini yumdu,
Bu son yumuştu.
Yazarı: Halil Aktaş 22 agustos 2010 pazar
Balnene de onları çok seviyordu. Dünyadaki tek dayanakları biliyordu onları. Çünkü Çocuklar bilmesede balnene yapayalnız bir emekliydi, bu küçüçük evinde. Kendi ihtiyacini karşılayabiliyor, geri kalan vaktını çocuklara ayırıyordu. Onlara masal anlatıyor,gerçek tarıhımızden bahsediyor, çocukların dinledigini ve hafızalarında tuttuklarını görüyor mutlu oluyordu. Onları seviyor, sevildiginide anlıyor ve huzurlu oluyordu.
Bir cuma günüydu, ani ve şiddetli bir baş agrısıyla ne olduysa oldu. balnenenin sol tarafı çalışmaz hale gelmiştı. Ne elini oynatabiliyor nede ayagını kullanabiliyordu. Sokakdan geçen birisinden yardım istemek istedi. Ama dilide dönmüyordu. Ani gelen felç balneneyi bu hale getirmişti.
Okul dönüşü çocuklar yine pencerenin önüne toplanmışlardı. balnene anlatmak istiyor, ama anlatamıyordu. Gözlerinde yaşlarla çocuklara bakıyordu sadece. Çocuklarsa üzülmüş ve üzüntüyle ayrılmışlardı pencerenin önünden.
İkinci gün çocuklar bir iki kişi azalmışlardı. Yine balneneyi ziyaret edip gitmişlerdi. Üçüncü gün daha az ilerleyen günlerde ise çocuklar gelmez olmuşltu. Ama içlerinden bir tane vardı o her gün geliyordu. Adı Oguzhan dı. Balnene zorlukla kalemini eline aldı ve bir beyaz kagida "Oguzhan oglum içeri gelirmisin" diye yazdı. Ne yazık ki kapı kapalıydı. Balnene sadece cami açabildi. Oguzhan sokaga çok yakın olan pencereden içeri girdi.
Balnene bu kez kagida şöyle bir soru yazdı. "Bütün arkadaşların gelmez oldular. Sen neden her gün geliyorsun?" Oguzhanın cevabi şuydu: "Onlar masalları, Tarıhı olayları ve çıkolataları seviyordu. Ben ise seni seviyorum balnene" ve gözlerinden yaşlar süzülüyordu yanaklarına.
Balnene kalemi eline aldı ve kagıta şu cümleleri yazdı: "Sevmek ve sevilmek ne güzel. yanıma yaklaş, sokul bana. Sana sarılmak, sana yaslanmak istiyorum.
Oguzhan yaklaştı balneneye sokuldu. balnenede ona yaslanmıştı. Oguzhandan kalemi kagidi istedi. Kalemi kagidi eline alan balnene kagida şunları yazdı. "Ömrüm boyunca çok sevdim,sevildim. Ama gerçek sevgiyi bilen dar günündene seven Oguzhan na bütün mal varlıgımı bırakıyorum. Sevgiyi bilene helal olsun" imza.
Kagidi Oguzhana verdi. Başını oguzhanın gögsüne yasladı. Gözlerine en derin sevgi ifadeleriyle baktı, gülümsedi ve gözlerini yumdu,
Bu son yumuştu.
Yazarı: Halil Aktaş 22 agustos 2010 pazar
4917 kez okundu | 
Yorum yaz(0)
Yorum yaz(0)